Tentoonstelling van juni tot september 2024
Katrien Maes- Philip Sierens – Maarten Sierens en Rik Beuselinck
Voor deze tentoonstelling putten Katrien en Philip uit eigen ervaring(en) hoe een kankerdiagnose zich manifesteert en je blik op de toekomst afbuigt. Philip heeft met het thema van de triënnale “spaces of possibility ” het atelier van Katrien getransformeerd en nieuwe “mentale ruimte” gecreëerd.
Net zoals Einstein zijn visie op zwaartekracht het wetenschappelijk denken fundamenteel heeft gewijzigd door “out of the box” naar de realiteit te kijken, zo ook kan een radicaal andere visie op kanker mogelijks anders ingevuld worden waardoor deze beter aansluiten bij de realiteit van de vele huidige behandelingen die sterk verschillen in hoe ze worden ervaren.
Wat is de overeenkomst tussen de visie op zwaartekracht in de relativiteitstheorie, die verklaard wordt als een afbuiging in de ruimtetijd onder invloed van massa en de analogie hoe de toekomst van (kanker) patiënten afgebogen wordt.
Philip stelt dat de (kanker) diagnose een mentale massa vormt die vergelijkbaar is met een massa in de relativiteitstheorie en die de toekomst van de patiënt afbuigt. Deze overeenkomst wordt in de tentoonstelling uitgewerkt.
De relativiteitstheorie stelt, om de zwaartekracht te verklaren, dat een massa (planeet, ster zwart gat) de ruimtetijd lokaal afbuigt. Alles wat zich in de buurt van de massa bevindt zal onherroepelijk, door de afbuiging in de ruimtetijd, naar die lokale massa “afgebogen” worden ook al is er geen interactie of “kracht” die inwerkt op beide massa’s. Hiermee verklaart Einstein het begrip zwaartekracht in een 4 dimensionele ruimte anders dan Isaac Newton die uitging van een “kracht” tussen massa’s om de zwaartekracht te verklaren. De relativiteitstheorie blijft tot op vandaag gelden als standaardtheorie.
Niettegenstaande een kankerdiagnose heftig is, is het de visie van beiden dat er hoop is en uitzicht op een toekomst met voldoende levenskwaliteit. Katrien en Philip willen het doemdenken rond kanker als “terminaal eindstation” doorbreken. Ze willen hiermee het denken over kanker niet bagatelliseren maar meer verscheidenheid, inzicht creëren zonder voorbij te gaan aan de virulente kankers die ernstig levensbedreigend zijn. In het geval van Katrien gaat het over borstkanker waarvan ze tot op vandaag genezen is , bij Philip gaat het over bloedkanker, de ziekte van Kahler. Hoewel de ziekte (nog) niet te genezen is, is een kwaliteitsvol leven mits behandeling haalbaar.
In 2017 heeft Katrien voor het project Scarred/scared een tentoonstelling waar borstkanker het thema was, samen met Rik Beuselinck het werk “Duoliet” gemaakt. Het was de centrale sculptuur van de tentoonstelling. Katrien en Marijke Devaere hebben toen als keramiste en kunstschilder samen werken gemaakt rond het thema borstkanker. In de “Duoliet” geven Katrien en Rik, op abstracte manier, hun visie weer op een aantal herkenbare fases in het (kanker) ziekteproces.
Dit zijn van beneden naar boven de interpretaties van de “Duoliet”
- basis: het uitzichtloze bij het vernemen van de diagnose. Donkere gedachten. Scared
- Het zich “beschadigd” voelen. Scarred.
- De “vele klappen” die men moet verwerken.
- Het “ingesnoerde gevoel” van “vast” te zitten. Het willen uitbreken uit die beklemming
- Het verplicht “in de spiegel kijken” om zijn eigen situatie onder ogen te zien
- De invloed van de “geneesmiddelen” op je lichaam die naast de genezing ook schade veroorzaken.
De “Druppel”. Deze staat symbool voor enerzijds
- De chemo, de vloeistof die je geneest maar ook beschadigt.
- Het verdriet dat je ervaart maar ook de blijdschap bij het krijgen van goede resultaten.
- De druppel stelt de toeschouwer ook in staat om, weliswaar is “afgebogen vorm”, vanuit één punt bijna volledig rondom de Duoliet te kijken. Het beeld is vervormd door de kromming van het oppervlak van de druppel.
